Skip to content

Prayer of Darius

Haideh in the "Prayer of Darius" as the Golden Statue
The Prayer Of Darius

In the Prayer of Darius, Haideh portrayed an ancient gold statue based on Darius the Great (522-486 BCE)’s love for the youngest daughter of Cyrus, Artystone, who comes alive for a few moments. This dance was used to kickstart the evening’s performances on a regular basis as it set the right atmosphere for the rest of the evening ahead. Contributing to this atmosphere were the two tall white incense burners standing on either side of the stage with real incense burning.

The Prayer of Darius was choreographed by Nilla who based the movements on Zoroastrian Rituals for which inspiration was taken from the Greek Herodotus’ descriptions of the Achaemenid empire and from the friezes of Persepolis, the ruins of emperor Dariush palace near Shiraz.

The dance was performed by Haideh, who was joined by four magi, fire priests, at the end of the dance. Haideh’s costume was made of golden coloured fabric with printed patterns copying carvings on the stones of the palace. She also wore a golden crown, necklace and armbands which were encrusted with fake rubies. Around her feet were golden ribbons laced around her toes to appear like sandals - this was because Mrs Cook did not allow the dancers to wear shoes on stage as she believed the stage to be a sacred place like a mosque.

The dance began with the statue, Haideh, dancing with slow and static movements until Mrs Cook recited Herodotus’ words: “I am Darius, King of Kings, Lord of this Earth, Son of Hestaspa, the Achaemenid, A Persian, son of a Persian". From that point, Haideh’s movements progress to be “more lively depicting archery, horse-riding and javelin throwing.” The magi, fire priests, enter and present gifts - like the procession of the stone carving - the statue gradually returns to its first position on the dais and light gradually fades - feeling of a vision. To Haideh, the Prayer of Darius “really made one proud to be Iranian and every time” she danced it, she had goose flesh.

کتیبه داریوش

در باله کتیبه داریوش، هایده نقش مجسمه طلایی را به تصویر کشید که بر پایه عشق داریوش کبیر (٤٨٦-٥٢٢ قبل از میلاد مسیح) به کوچکترین دختر کوروش، آرتیستون بود. از این رقص در ابتدای اجرای اصلی و برای ایجاد فضای مناسب استفاده می‌شد. دو دستگاه بخور برای سوزاندن عود هم در دو طرف صحنه قرار داشت که به ایجاد فضا کمک می‌کرد.

 نیلا، کتیبه داریوش را بر اساس آیین‌ زرتشتی طراحی کرد. برای آیین‌ها از توضیحات هرودوت یونانی در مورد امپراتوری هخامنشی و از دیواره‌نگاره‌های تخت جمشید در ویرانه‌های کاخ امپراتور داریوش در نزدیکی شیراز الهام گرفته شده است. رقصنده اصلی این باله هایده بود. در پایان رقص، مغ ها (کاهن زرتشتی) هم به هایده می‌پیوستند. لباس هایده از پارچه طلایی  رنگ با نقوش چاپی از سنگ‌‌نگاره‌های حکاکی شده بر دیوارهای کاخ تخت جمشید بود. هایده همچنین تاجی طلایی، گردنبند و بازوبندهایی که با یاقوت‌های بدل پوشانده شده بود، بر سر داشت و تور طلایی دور انگشتان پایش بسته شده بود که شبیه صندلی طلایی بود. از صندل واقعی استفاده نشده بود چرا که که خانم کوک به رقصندگان اجازه نمی داد روی صحنه کفش بپوشند. خانم کوک معتقد بود صحنه مکانی مقدس مانند یک عبادتگاه است. رقص با حالت ایستا و مجسه گونه هایده شروع و با حرکات آرام وی ادامه می‌یافت. خانم کوک سخنان هرودوت را در حین رقص هایده می‌خواند: "من داریوش هستم، شاه شاهان، ارباب این زمین، پسر هستاسپای هخامنشی، پارسی و پسر یک پارسی". در این موقع حرکات هایده با انرژی بیشتری همراه می‌شود و تیراندازی با کمان، اسب سواری و پرتاب نیزه را به تصویرمی‌کشد. مغ‌ها (کاهنان زرتشتی) وارد صحنه می شوند و هدایایی تقدیم می‌کنند. درست مانند صفوف تراشیده شده روی سنگ‌های تخت‌جمشید. در ادامه، هایده به همان حالت ایستایی ابتدای برمی‌گردد و نور به تدریج محو می‌شود تا احساس یک رویا یا وحی را به بیننده تلقین کند. به نظر هایده، کتیبه داریوش باعث می‌شود که به ایرانی بودن افتخار کند.

دوعای داریۆش

لە نووسراوی بالەی داریۆش دا، هایدە وێنە پەیکەرێکی زێڕینی هێنایە بەر چاو کە لەسەر بنەمای خۆشەویستی داریۆشی گەورە (٤٨٦-٥٢٢ پێش زایین) بۆ کچە بچووکەکەی کوروش بەناوی ئارتیستون بوو . ئەم سەمایە لە سەرەتای نمایشی سەرەکیدا بەکارهێنرا بۆ دروستکردنی کەشێکی گونجاو. دوو بخور سووتێنەر بۆ سووتاندنی بخور لە هەردوو لای شانۆکەدا دانرا ، کە یارمەتیدەر بوو بۆ دروستکردنی کەشوهەوای تایبەت.

نیلا، نووسراوەکەی داریوشی لەسەر بنەمای ئایینی زەردەشتی دیزاینی کردووە. بۆ ڕێوڕەسمەکان ئیلهامیان وەرگرتووە لە وەسفی هیرۆدۆتۆسی یۆنانی بۆ ئیمپراتۆریەتی هەخامەندەکان و تابلۆی دیواری کۆشکی جەمشید لە وێرانەکانی کۆشکی ئیمپراتۆر داریۆس لە نزیک شیراز دا. سەماکاری سەرەکی ئەم بالەیە هایدە بوو. لە کۆتایی سەماکەدا چوار مەغیش (قەشەی زەردەشتی) دەچنە ناو شانۆکە و تێکەڵ بە هایدە دەبەن. جلی هایدە لە قوماشی زێڕین دروستکرابوو کە لە سەر قوماشکە کە بە وێنە دیوارەکانی کۆشکی جەمشید نەخشێنرابوو. هەروەها هایدە تاجێکی زێڕینی ، ملوانکەیەک ودوو باڵ بەست کە بە یاقوتێکی تەقلیدی داپۆشرابوو لە سەری دابوو، تۆڕێکی زێڕینی لە دەوری پەنجەکانی قاچیدا بوو کە لە پێلاوێ زێڕین دەچوو.لە شانۆکە دا هیچ پێلاوێکی ڕاستەقینە بەکارنەهێنرا بوو.چونکە خاتوو کوک ڕێگەی نەدەدا سەماکارەکان پێڵاو لەبەر بکەن لەسەر شانۆ. خاتوو کوک پێی وابوو کە شانۆ شوێنێکی پیرۆزە وەک مزگەوت.

سەماکە بە دۆخی راوەستاوو وبێ جولە هایدە دەستی پێکرد و پاشان بە جوڵە خاوەکانی هایدە بەردەوام بوو. خاتوو کوک قسەکانی هێرۆدۆت لە کاتی سەمای هایدەدا دەخوێنێتەوە: "من داریۆشم، پاشای پاشاکان، ئاغای ئەم ئەرزە ، کوڕی هێستاسپی هەخامەنی، فارس و کوڕی فارسێکم". لەم کاتەدا جوڵەکانی هایدە بە وزەی زیاتروە بوو لەگەڵدایە تیرو کەمان هاوێژێک بە سەر ئەسپە وە ، هاویشتە نی نیزە ی دە هێنا بەر چاو. مەغەکان (قەشەکانی زەردەشتی) دەچنە سەر شانۆ و دیاری پێشکەش دەکەن. هەر وەک ئەو کاروانانەی کە لەسەر بەردەکانی کۆشکی جەمشید هەڵکەندراون. لە درێژەی شانۆکە کەدا هایدە دەگەڕێتەوە بۆ هەمان دۆخی بی جولە وەک سەرەتا و وردە وردە ڕووناکیکە کاڵ دەبێتەوە بۆ ئەوەی بینەر هەست بە خەونێک بکات. بە بۆچونی هایدە، نووسراوەکەی داریوش وای لێدەکات شانازی بە ئێرانی بوونەوە بکات.

Haideh in the "Prayer of Darius" as the Golden Statue
The Story of the Prayer of Darius

Darius the Great was a Persian ruler who served as the third King of the Achaemenid Empire, reigning from 522 BCE until his death in 486 BCE.

After marrying Cyrus the Great’s daughter, Atossa, of whom he had four children with, Darius also married Cyrus’s youngest daughter, Artystone (559-530 BCE) after his coup d’état (coming to and remaining in power through illegal means) in 521 BCE as he had no royal blood - this means his rule would not be contested. Together, they had three children: Arsames, Gobryas and Artozostre. According to Greek researcher, Herodotus of Halicarnassus, Artystone was Daruis’ favourite wife - he even erected a statue of her made of hammered gold.

“And Darius so loved the youngest daughter of Cyrus, that he raised her a statue of gold.”

داستان کتیبه داریوش

داریوش کبیر سومین پادشاه سلسه امپراتوری هخامنشی است. وی از سال ٥٢٢ پیش از میلاد تا زمان مرگش در سال ٤٨٦ پیش از میلاد سلطنت کرد. داریوش پس از ازدواج با دختر کوروش کبیر، آتوسا با آرتیستون (٥٥٩-٥٣٠ پیش از میلاد) کوچکترین دختر کوروش نیز ازدواج کرد. چون خود او از خاندان سلطنتی نبود، ازدواج با دختران کوروش به حکومت او مشروعیت می‌داد. داریوش و آرتیستون صاحب سه فرزند شدند: آرسامس، گوبریاس و آرتوزوستر. به گفته محقق یونانی، هرودوت هالیکارناسوس، آرتیستون همسر مورد علاقه داریوش بود – داریوش حتی مجسمه‌ای از طلا هم از آرتیسون ساخت.

"و داریوش کوچکترین دختر کوروش را چنان دوست داشت که مجسمه‌ای از طلا از او ساخت."

چیرۆکی نووسراوی داریۆش

داریۆشی گەورە، سێیەم پاشای بنەماڵەی هەخامەنییەکانە،کە لە ساڵی ٥٢٢ پێش زایین تا کاتی کۆچی دوایی لە ساڵی ٤٨٦ پێش زایین حوکمڕانی کردووە.

داریۆش دوای ئەوەی هاوسەرگیری لەگەڵ کچی کوروشی گەورە بە ناوی ئاتۆسا (کە چوار منداڵی لێ بوو) هاوسەرگیری لەگەڵ کچە بچووکەکەی کوروش بە ناوی ئارتیستون (٥٥٩-٥٣٠ پێش زایین) کرد. بەو پێیەی ئەویە خۆی لە بنەماڵەی شاهانە نەبووە، هاوسەرگیری لەگەڵ کچەکانی کوروش شەرعیەت بە حوکمڕانیەکەی دەدات. داریۆش و ئارتیستۆن سێ منداڵیان بوو بە ناوەکانی ئارسامێس، گوبریاس و ئارتۆزۆستر. بە وەتەی زانای یۆنانی هێرۆدۆتۆسی هالیکارناسوس، ئارتیسۆن هاوسەری دڵخوازی داریۆش بووە- تەنانەت داریۆش پەیکەرێکی زێڕینی ئارتیسۆنی دروستکردووە.

"داریۆش کچە بچووکەکەی کوروشی ئەوەندە خۆشدەویست کە پەیکەرێکی زێڕینی لێ دروست کرد."